W obecnych warunkach prawnych powoływanie wspólnoty mieszkaniowej jest rzeczą dość prostą. Wystarczy, aby wszyscy lokatorzy danej posesji zdecydowali się na wyodrębnienie własności do swoich lokali, a wspólnota mieszkaniowa powstanie z mocy prawa. Jeśli natomiast ponad 50% z nich w drodze odpowiedniej uchwały odrzuci regulacje ustanowione przez prawo spółdzielcze, to również stanowić będzie podstawę do utworzenia wspólnoty. Warto mieć ogólne pojęcie o tym, na czym opierają się te dwie alternatywne formy zarządzania nieruchomościami, wyznaczone przez odrębne przepisy prawa. Wiadomo, że wspólnota działa podług ustawy o własności do lokalu, natomiast spółdzielnia posiada zbiór własnych regulacji, znajdujących się w ustawie o spółdzielniach mieszkaniowych.

Decyzja mieszkańców o formie zarządzania zwykle podyktowana jest oceną działań spółdzielni i pracy prezesa. Wspólnota to pancerz ochronny chroniący skutecznie przed efektami złego gospodarzenia, gdyż konsekwencje niespłaconych zadłużeń i kredytów nie obciążają kieszeni uwłaszczonych lokatorów. Z drugiej strony, mieszkańcy sami muszą uporać się z wewnętrznymi problemami, między innymi, naprawami i remontami obiektu. Muszą też radzić sobie z uciążliwymi lokatorami, ustanawiając własne prawa, na jakich dana osoba zostaje wykluczona ze wspólnoty.

Mając prawo spółdzielcze i będąc członkiem spółdzielni można również współdecydować o wielu ważnych sprawach, istotnych dla życia tworzonej w ten sposób społeczności. Można brać udział w zebraniach, gdzie zapadają decyzje odnośnie planów remontowych, czy budowy nowego kompleksu kulturalnego dla młodzieży. Działa wspólny fundusz remontowy, z którego zasobów pokrywane są prace według corocznych harmonogramów. Spółdzielnie zarabiają też pieniądze, co pozwala obniżyć koszty opłat eksploatacyjnych. Argumenty za przejściem do wspólnoty dobierać należy w zależności od konkretnego przypadku, mając raczej na uwadze kondycję spółdzielni i profesjonalizm w jej podejściu do własnych zadań.

---

Dodaj komentarz