Obecnie w Polsce, z powodów trwającej mody czy wyraźnej awersji ludzi do wszelkich przejawów wandalizmu i niechcianych wizyt akwizytorów handlowych, upowszechnił się zwyczaj grodzenia jednej lub kilku nieruchomości. Często grodzenie przeprowadzane jest już po kilku czy kilkunastu latach od chwili zaludnienia danego budynku, jako odpowiedź na bieżące potrzeby mieszkańców. Jednak przy ustaleniu, czym różni się taka ogrodzona posiadłość od osiedla zamkniętego z prawdziwego zdarzenia, pomocne jest odwołanie do sposobu definiowania tego nowego zjawiska w miejskiej przestrzeni zamieszkałej.

Zdaniem specjalistów, analizujących rozwój osiedli zamkniętych i motywacje ludzi, by się w nich osiedlać, ogrodzony blok, którym zarządza administracja spółdzielni, ma niewiele wspólnego ze strzeżonym osiedlem, powoływanym przez ludzi, których łączy najczęściej ta sama sytuacja materialna i interes, by zamieszkać razem w ładnej, zadbanej okolicy. Warto zauważyć, że osiedla zamknięte w dużych miastach są lokowane w sposób bardzo przemyślany, by jak najlepiej zaplanować daną przestrzeń rezydencjalną. Wystarczy rozejrzeć się po stolicy, czy w mniejszym wielokrotnie Toruniu, by zobaczyć, że wyznacznikiem statusu mieszkańców osiedli strzeżonych jest zamieszkanie w bardzo atrakcyjnym położeniu. Czynnikiem decydującym o tej atrakcyjności są najczęściej wysokie walory przyrodnicze terenu lub bliskość prestiżowej dzielnicy, na przykład gotyckiej toruńskiej starówki, będącej doskonałą pożywką na tworzenie luksusowych tarasów widokowych do zamieszkania. Mówiąc krótko, nowoczesne osiedle zamknięte generuje ludzi o wysokiej pozycji materialnej. Trudno, by spółdzielnia mieszkaniowa po ogrodzeniu i zatrudnieniu dozorcy nabrała takiego charakteru, bo jest to znacznie bardziej złożone zjawisko socjologiczne.

Osiedla zamknięte tworzone są jako wspólnota mieszkaniowa raczej niż spółdzielnie, gdyż jest to dogodniejsza forma zarządzania dla ludzi, którzy nie muszą obawiać się tak bardzo odpowiedzialności finansowej za wspólne inwestycje na swoim terenie. W Polsce pierwsze osiedla zamknięte pojawiły się pod koniec XX w. w Warszawie, spełniając kryteria całkowitego zamknięcia, tj. wejście na teren posesji jest kontrolowane i istnieje konieczność skontaktowania się z właścicielem lokalu, którego chce się odwiedzić, będąc osobą z zewnątrz. Są to apartamentowce, często zlokalizowane blisko centrum, ale otoczone zieleńcami, by podnieść komfort życia.

---

Dodaj komentarz