Prawo spółdzielcze nakłada na spółdzielnie liczne obowiązki w zakresie zarządzania mieniem, by dobrze służyło mieszkańcom przez najbliższe dekady lat. Zdecydowanie prawo to występuje przeciwko formom czerpania zysku z wykonywania czynności w tym zakresie, jeśli zyski te nie będą służyły celom wspólnym. Zdaniem wielu członków, sprzeczny z tym prawem jest już sam fakt skomplikowania sposobu naliczania opłat eksploatacyjnych za korzystanie z lokali. Spółdzielnie, jak się okazuje, stosują różne przeliczniki, a wspólna tym kalkulacjom jest tylko jednostka rozliczeniowa: 1m2 lub ilość osób korzystających z lokalu. W efekcie opłata opłacie jest nierówna.

Opłaty te uwzględniają z reguły takie pozycje jak fundusz remontowy, konserwacje i utrzymanie budynku i administrowanie budynkiem. W ramach tego ostatniego składnika finansuje się pełnienie obowiązków przez prezesa, przy czym żadna spółdzielnia mieszkaniowa nie może czynić tajemnicy z wysokości uposażenia osoby decyzyjnej. Jeśli lokalem zarządza wspólnota mieszkaniowa, wówczas koszty personalne pokrywają wynajęcie usług profesjonalnego zarządcy. Stawka wtedy też przeliczana jest za 1m2 i wynosi od 40 do 80 groszy. Opcjonalnie, wspólnota może wspierać się działaniami zarządu, więc mieszkańcy łożą na pensję każdego z członków zarządu. Pozostając przy pozycji administrowanie, warto mieć na uwadze konieczność opłacania pracy księgowego (wspólnota) lub pracowników całego działu księgowego (spółdzielnie). Do tego dochodzi podatek od nieruchomości i skala rachunku proporcjonalnie rośnie.

Pozycja określana jako fundusz remontowy opisywana jest z podaniem ilościowego przelicznika. W niektórych wspólnotach płaci się kilkanaście groszy za 1m2, w niektórych kilkakrotnie więcej. Spotykaną pozycją w wykazie składników opłaty jest też koszt prowadzenia działalności kulturalnej oraz opłata za konserwacje i utrzymanie. Obowiązkowy jest natomiast wywóz śmieci, w przeliczeniu na 1 osobę.

---

Dodaj komentarz